AfryKamera 2017

Festiwal AfryKamera to interdyscyplinarne wydarzenie skupiające ludzi zafascynowanych wielobarwną kulturą Afryki. Jest pierwszym w regionie Europy Środkowo-Wschodniej festiwalem filmowym, który promuje kino afrykańskie. W ramach blisko 70-ciu projekcji na terenie całej Polski prezentuje filmy fabularne, krótkometrażowe i dokumenty wzbogacone o wystawy, koncerty, spotkania autorskie, odczyty literackie, debaty oraz pokazy multimedialne.

Festiwal AfryKamera 2017 – Białystok

BILETY: 12zł

Program pokazów:

1 czerwca, czwartek
18:15 - DZIECI AFRYKI / CHILDREN OF AFRICA – krótkie / shorts, 120′

2 czerwca, piątek
18:15 - PRZEKLĘCI / THE CURSED ONES, 100′

3 czerwca, sobota
18:30 - BI KIDUDE NA CELOWNIKU / I SHOT BI KIDUDE, 74′
20:00 - NIEBIESKI SŁOŃ / THE BLUE ELEPHANT, 170′

4 czerwca, niedziela
19:00 - WĘDROWCA: BAABA MAAL / THE TRAVELLER, 67′
20:15 - NIEBIESKI DESZCZ Z DOMIESZKĄ CZERWIENI / AKOUNAK TEDALAT TAHA TAZOUGHAI, 75′

O filmach:

DZIECI AFRYKI / CHILDREN OF AFRICA, 126′ – O dzieciach kontynentu, ale niekoniecznie dla dzieci

Samedi Cinema reż. Mamadou Dia, Senegal 2016, 11′
Bohaterami są tu magia kina, determinacja i tęsknota za bliskimi. Marzeniem pary chłopców z senegalskiej wioski jest sobotni seans filmowy „Malcolma X”. By zdobyć pieniądze na bilety, piszą listy dla swoich sąsiadów, których ukochani mieszkają poza granicami kraju.
Strażnik / The Sentinel, reż. Juan Poveda, Hiszpania 2015, 16′
Opowiedziana oczami dziecka baśń o Wielkim Słoniu, poruczniku samozwańczej armii. Bohaterem jest mały Wamba, którego otacza świat pełen przemocy i śmierci. Chłopiec próbuje nadać mu jakiś sens.
Jest w porządku / We Are Just Fine Like This, reż. Sofian El Fani, Tunezja 2016, 19′
Dziadek, wnuczek i skręt łączący pokolenia. Samotny, przerzucany pomiędzy rodziny swoich dzieci starzec, nieoczekiwanie nawiązuje emocjonalną więź z wnukiem, w czym pomaga przypadkowo odkryty skręt. Słodko-gorzka opowieść o pasji życia, starości i przemijaniu.
Opowieści z Nazir / Tales of Nazir, reż. Louis Appiah, Ghana 2014, 2′
Jeden odcinek niezwykle popularnej w Ghanie animowanej serii o małym Nazirze. Tytułowy bohater spotyka we śnie groźny wirus Ebola, by ostatecznie nauczyć się go obłaskawiać.
Za murem / Behind The Wall, reż. Karima Zoubir, Maroko 2016, 18′
Życie młodej rodziny na ubogich przedmieściach Casablanki naznaczone jest podziałami: ekonomicznymi i fizycznymi. Manifestują się one poprzez mury i trakty oddzielające biedotę od reszty. Piękna mini-kronika trudnej codzienności.
Marabut / Marabout, reż. Alassane Sy, Senegal 2016, 18′
Podwójne spojrzenie na problem bezdomności i przestępczości wśród dzieci w Dakarze. Rzeczywistość oglądamy z dwóch punktów widzenia: małego bohatera i ścigającego go policjanta. Szokująca opowieść o egzystencji najmłodszych.
Plan C, reż. Beka Taye, Etiopia 2016, 3′
Film nakręcony w ramach konkursu #HerStory, hołdującego miesiącowi historii kobiet w Etiopii. Posługująca się jedynie muzyką i obrazem opowieść o młodej dziewczynie, która dzięki swojej bujnej wyobraźni pokonuje prześladującego ją w drodze do szkoły opryszka.
Aya idzie na plażę / Aya Goes to the Beach, reż. Maryam Touzani, Maroko, 19’
10-letnia Aya pracuje jako pomoc domowa. Jej jedynymi kompanami są starsza sąsiadka i fantazje przelewane na papier za pomocą kredek. Odlicza dni do spotkania z rodziną i pierwszej wycieczki nad ocean. Gdy mocodawczyni nie pozwala jej odwiedzić rodzinnego domu, wciela w życie plan ucieczki.
Maman(s), reż. Maïmouna Doucouré, Francja 2015, 21′
Uhonorowany między innymi Cezarem i nagrodą na festiwalu Sundance, film o dziewczynce uwikłanej w trudną relację rodzinną. W wyniku decyzji dorosłych Aida musi stawić czoła nagłemu wtargnięciu nowej kobiety w jej stabilne dotąd życie, które już nigdy nie będzie takie samo.

Przeklęci / The Cursed Ones
Reżyseria: Nana Obiri Yeboah
Ghana, 2015, 100′
Zmęczony życiem dziennikarz Godwin w poszukiwaniu tematu trafia do małej, zagubionej na prowincji wioski. Lecz zamiast relacjonować tradycyjny rytuał łowiecki, u boku młodego kleryka zaangażuje się w obronę piętnastoletniej dziewczyny, oskarżonej przez miejscowego pastora o czary i w efekcie skazanej na śmierć. Choć akcja filmu toczy się w fikcyjnym miejscu, pochodzący z Ghany brytyjski reżyser Nana Obiri Yeboah nie ukrywa, że inspirowały go fakty: w zachodniej Afryce każdego roku tysiące dzieci padają ofiarami oskarżeń o praktykowanie czarnej magii. Wiele z nich poddawanych jest torturom i zabijanych. Realizację filmu na ten temat reżyser uznał za swój obowiązek, ale społeczne kino z powodzeniem ubrał w gatunkowe szaty: mamy tu wszak stylistyczne elementy czarnego kryminału, horroru, a nawet politycznego thrillera, tyle że w skali mikro. Fantastycznie sfotografowana, nakręcona z udziałem weteranów afrykańskiego kina opowieść o splocie religijnego fanatyzmu, żądzy władzy i korupcji okazuje się aktualna pod każdą szerokością geograficzną.
Nagrody:
2015 Ghana Movie Awards – najlepsza charakteryzacja
2016 Canada International Film Festival w Vancouver – najlepszy film zagraniczny
2016 Africa Movie Academy Awards – najlepszy reżyser, najlepsze zdjęcia, najlepsza scenografia
2016 Golden Movie Awards – najlepszy film, najlepsza reżyseria, najlepsza aktorka drugoplanowa, najlepsza scenografia

Niebieski deszcz z domieszką czerwieni / Akounak tedalat taha tazoughai
Reżyseria: Christopher Kirkley
Niger, 2015, 75′
Historia młodego muzyka, któremu nie tylko w duszy pięknie gra, ale który nie może się przebić ze swoją sztuką przez mur zawiści, uprzedzeń i lokalnych układów. Fabuła zainspirowana zresztą została słynnym „Purple Rain” (1984), w którym w początkach swojej kariery wystąpił Prince. Przypomina o tym purpurowy motor, na którym jeździ Mdou Moctar, muzyk i gitarzysta, grający w filmie Christophera Kirkleya samego siebie. Bohater próbuje zrobić karierę w położonym w środkowym Nigrze Agadez. Chce jednak przy tym zachować niezależność i własny styl. Decyduje się więc stanąć do pojedynku gitarzystów w lokalnym klubie. Ale jego największy rywal podstępnie kradnie napisany przez Mdou Moctara utwór. Co gorsza, od naszego bohatera odchodzi dziewczyna, a ojciec zakazuje mu grania na gitarze, gdyż uważa wszystkich muzyków rockowych za ćpunów i alkoholików. Kirkley wpisuje tę opowieść w krajobraz Agadezu – jego ulic, targowisk, klubów pod gołym niebem, ubogich domostw i spalonej słońcem przyrody.

Bi Kidude na celowniku / I Shot Bi Kidude
Reżyseria: Andy Jones
Wielka Brytania, Tanzania, 2015, 74′
Piję, palę i śpiewam” – mawiała Bi Kidude, uważana za najstarszą wokalistkę na świecie. Miała wtedy jakieś sto lat, może mniej, może więcej. Jedno pewne – im była starsza, tym sławniejsza i popularniejsza. I tym donośniej w pieśniach wybrzmiewał jej bunt przeciw nierównościom społecznym i opresji kobiet. Urodzona na Zanzibarze, w ubogiej rodzinie śpiewaczka spopularyzowała miejscową muzykę taarab i stała się nie tylko skarbem narodowym, ale i towarem eksportowym Tanzanii. A towar równa się pieniądze. O nie Bibi nigdy nie dbała – robili to inni. Prawdopodobnie sprawy finansowe doprowadziły do swoistego porwania „babci Zanzibaru” przez jednego z członków rodziny, który oskarżył wszystkie osoby z otoczenia artystki o wykorzystywanie jej, zaniedbywanie i okradanie. Andy Jones, od lat zafascynowany postacią Kidude, autor pierwszego dokumentu poświęconego jej działalności, wraca na Zanzibar, aby przeprowadzić swego rodzaju śledztwo i wyjaśnić, co tak naprawdę się stało z Bibi. Nie zachowuje przy tym obiektywizmu dokumentalisty, ale osobiście angażuje się w pojednanie poróżnionych stron. A samotna, odizolowana Bi Kidude, pozbawiona tego, co najbardziej kocha – muzyki, ludzi i miasta – gaśnie w oczach.
Nagrody / festiwale:
2015 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Zanzibarze – film zamknięcia
2016 Międzynarodowy Festiwal FIlmowy w Durban
2016 Solo Positivo Festival w Opatji – najlepszy reżyser

Baaba Maal / The Traveller
Reżyseria: Joao Pedro Moreira
Mali, Wielka Brytania, 67′
Muzyk Baaba Maal jest w drodze od 40 lat, ale zawsze wraca tam, gdzie się urodził. Mówi, że drzewo bez korzeni nie wyda żadnych owoców. W ojczystym Senegalu jest wielką gwiazdą, ale jego płyty znane są także na Zachodzie. W swojej muzyce łączy afrykańską tradycję ze współczesną elektroniką. Jego twórczość mówi wiele o jego osobowości, a ta przekłada się również na tworzony przez niego w Podorze festiwal Blues Du Fleuve. Jest to miejsce, które łączy różnych ludzi i różne kultury; gdzie spotykają się dźwięki, taniec i moda. „Wierzę w muzykę i jej siłę” – deklaruje Maal i my, patrząc na jego zaangażowanie, pasję i determinację, wierzymy w to zapewnienie. Ten film przypomina starą prawdę, że kultura może łączyć ponad podziałami i czynić wiele dobra dla lokalnej społeczności. „The Traveller” to opowieść o charyzmatycznym człowieku, którego sława wykracza daleko poza granice jego kraju. Organizowany przez niego festiwal przyciągnął takie zachodnie gwiazdy, jak Winston Marshall z Mumford and Sons czy Freddie Cowan z The Vaccines. W filmie oglądamy nie tylko to niezwykłe wydarzenie, ale także zachwycamy się przepiękną scenerią położonego nad wodą miasteczka. „Rzeka zawsze do ciebie przemawia” – mówi Maal o swoich inspiracjach. I nie mamy wątpliwości, że on się w niej zasłuchuje, tak samo jak my w niezwykłej ścieżce dźwiękowej filmu, potwierdzającej geniusz jej autora. Film do oglądania i słuchania.

Niebieski słoń / The Blue Elephant
Reżyseria: Marwan Hamed
Egipt, 2014, 170′
Egipskie kino grozy to rzadkość nie tylko na arenie międzynarodowej, ale i na tamtejszym lokalnym poletku. Ale nie sam ten fakt czyni film Marwana Hameda interesującym. Bo choć na pierwszy rzut oka „The Blue Elephant” może się wydawać dziełem epigońskim, odbitym od, dajmy na to, „Milczenia owiec”, nareszcie pęka fabularny sznureczek i starannie nanizane korale z łoskotem opadają na ziemię. Film opowiada o psychiatrze Yehii Rashedzie, który po paru latach intensywnego leczenia depresji hazardem i używkami powraca do pracy w zakładzie psychiatrycznym. Jednym z pensjonariuszy placówki okazuje się jego dawny kolega, skazany za brutalne zabójstwo żony. Rashed zostaje przezeń wciągnięty w szereg psychologicznych gierek sięgających daleko poza horyzont ludzkiej percepcji, prosto do świata okultystycznych paranoi. Reżyserowi film oraz jego scenarzyście Ahmedowi Mouradowi udaje się okiełznać wizualne tropy charakterystyczne dla kina amerykańskiego (te ciemne okulary niezdejmowane nawet przy zasuniętych roletach!) i stworzyć film o własnej tożsamości.
Nagrody / wyróżnienia:
2015 Narodowy Festiwal Filmu Egipskiego – nagrody Horusa dla najlepszego aktora i aktorki