„Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka”Jan Paweł II

Ukończyłam trzyletnie studia na Akademii Medycznej w Białymstoku na kierunku fizjoterapii oraz dwuletnie studia uzupełniające magisterskie na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Stale podnoszę swoje kwalifikacje uczestnicząc w licznych szkoleniach z zakresu najnowocześniejszych metod fizjoterapeutycznych, prowadzonych przez międzynarodowych instruktorów.

Jestem certyfikowaną terapeutką metod:

• PNF (Proprioceptywna Nerwowo-Mięśniowa Facilitacja) kurs podstawowy (2005r.) i kurs rozwijający (2007r.)

  PNF (proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu) jest neurofizjologiczną metodą fizjoterapeutyczną przywracającą utracone funkcje. Metoda pierwotnie opracowana została do rehabilitacji u pacjentów z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego, ale z powodzeniem stosuje się ją w ortopedii, pediatrii, chorobach nerwowo-mięśniowych, wadach postawy, skoliozach itp. PNF proponuje ruchy naturalne, przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego. Terapia postrzega pacjenta całościowo. Terapeuta poszukuje przyczyn problemów zgłaszanych przez pacjenta, jednak w realizacji celów wyznaczonych w terapii opiera się przede wszystkim na potencjale zdrowych regionów ciała, nieuszkodzonych, najsprawniejszych jego sfer ruchowych (najsilniejszych, bezbolesnych, o największym zakresie ruchu). W zależności od potrzeb pacjenta wykorzystywane są techniki uczące ruchu i koordynacji, stabilizujące, rozluźniające, mobilizujące, przeciwbólowe i inne, typowe dla metody, a także ćwiczenia funkcjonalne na materacu, nauka chodu, terapia oddechowa oraz działania w obrębie tułowia i klatki piersiowej.

• PNF w Pediatrii (2007r.)
• PNF i Skoliozy (2008r.)

  Skolioza (skrzywienie kręgosłupa) to wielopłaszczyznowa deformacja zachodząca w trzech płaszczyznach. Ćwiczenia grupowe u dzieci z tą dysfunkcją są niewskazane, nie gwarantują one zatrzymania progresji skrzywienia lub jego korygowania. PNF to metoda, która daje możliwości oddziaływania na układ mięśniowy, nerwowy i kostny. Terapeuta pracujący tą metodą dokładnie analizuje funkcjonalnie dziecko, dobiera indywidualnie zasady i techniki terapii ściśle do jego potrzeb. Analiza parametrów skrzywienia i wybór odpowiednich wzorców ruchowych kończyn górnych, dolnych, łopatek, miednicy, głowy i tułowia pozwala na uzyskanie korekcji kręgosłupa w przestrzeni w trzech płaszczyznach. Terapia dziecka ze skoliozą jest prowadzona w wielu pozycjach co ma na celu utrwalenie osiągniętej korekcji i przygotowanie dziecka do wykonywania codziennych aktywności przy optymalnie poprawnym ustawieniu kręgosłupa, miednicy i łopatek. Dotychczas leczenie skoliozy zawężano do wzmacniania mięśni i zwiększaniu ruchomości w stawach kręgosłupa i kończyn. Najnowsze doniesienia wykazują, że problem skoliozy posiada o wiele szerszy aspekt, związany z zaburzeniami w centralnym układzie nerwowym. Rozwojowe odchylenia w ośrodkowym układzie nerwowym prowadzą do asymetrii czynności ruchowych, a te mogą powodować nieprawidłowe ustawienie kręgosłupa w przestrzeni. Zwiększające się zniekształcenie układu kostnego sprzyja narastaniu asymetrii w funkcjach życiowych, a układ nerwowy traktuje istniejące w ciele asymetrie jako normalne. Z upływem czasu dzieci tracą poczucie właściwego ustawienia ciała w przestrzeni, co skutkuje między innymi nieprawidłowym chodem. Powinno się zatem wszechstronnie stymulować układ nerwowy, mięśniowy i kostny poprzez zmianę nawyków ruchowych oraz poprawę czucia własnego ciała. Metoda PNF daje takie możliwości. Jednakże bezwzględnym warunkiem sukcesu podjętych działań jest zaangażowanie dziecka i jego rodziny w terapię oraz wykonywanie zadań domowych.

• PNF i Spastyczność (2008r.)
• NDT – Bobath dla dzieci (2009r.)

  NDT – Bobath jest metodą leczenia neurorozwojowego, którą stosuje się u wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych, z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju. Usprawnianie wg metody NDT – Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju, tak aby mogło uzyskać niezależność i wykorzystać swoje możliwości na tyle ile pozwala istniejące uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Terapia NDT – Bobath prowadzona jest i dobierana zawsze indywidualnie, gdyż każde dziecko jest inne, a zaburzenia jakie ma może dawać różne objawy. Terapii poddawane jest całe ciało dziecka, a nie wybrane jego części. Dzięki temu dziecko doznaje odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, i jest dynamicznie aktywizowane. Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka a jednocześnie nie wywołała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu. W terapii zawsze terapeuta stara się aktywnie współpracować z rodzicami. Dużą zaletą metody NDT – Bobath jest możliwość włączania pewnych stymulacji do codziennych czynności wykonywanych przy dziecku, takich jak karmienie, przewijanie, ubieranie, noszenie, zabawa. Dzięki temu rodzice są zaangażowani w terapię, a ponadto poprzez prawidłową pielęgnację kontynuują i utrwalają terapię w warunkach domowych. Większość dzieci akceptuje terapię metodą NDT – Bobath bez płaczu, stresu i dlatego też tolerują ją i rodzice.

• Taping Medyczny (2009r.)

  Taping Medyczny to metoda terapii, w której przywracanie funkcji uzyskuje się za pomocą specjalnie skonstruowanego plastra. Plastry są elastyczne i mają rozciągliwość i grubość zbliżoną do skóry ludzkiej. Taping Medyczny poprawia funkcjonowanie mięśni regulując ich napięcie, usuwa obrzęki spowodowane zaburzonym krążeniem krwi i limfy, łagodzi ból, wspomaga działanie stawów, poprawia propriocepcję. Zaletą tej metody jest, że stanowi doskonałe uzupełnienie podstawowej terapii, gdyż działa całą dobę a nie tylko podczas terapii w gabinecie. Efekt jest zazwyczaj widoczny od razu po założeniu plastra i utrzymuje się po jego zdjęciu.

• Terapia Manualna wg Briana Mulligana (2005r.)