Styczeń w Galerii im. Sleńdzińskich

Warsztaty: Pracownia Pieśni – osoby dorosłe

miejsce: ul. Legionowa 2
daty: 11, 18, 25.01 (wtorki) 17:00-19:00
prowadzenie: Julita Charytoniuk
koszt: 30 zł / zajęcia
zapisy: m.marciniak@galeriaslendzinskich.pl

Cykliczne warsztaty śpiewu tradycyjnego dla dorosłych. Zajęcia przeznaczone są dla osób początkujących i średnio zaawansowanych. Podczas warsztatów uczestniczki zapoznają się z pieśniami polskimi (głównie podlaskimi), a także z pieśniami z innych krajów słowiańskich (m.in. Ukrainy, Białorusi). W zależności od stopnia zaawansowania grupy, będą to pieśni jedno- i/lub wielogłosowe.

Zajęcia są oparte na pracy z ciałem, ćwiczeniach oddechowych, emisyjnych i nad tembrem, artykulacją głosek i dźwięków. Zarówno początkujące, jak i doświadczone śpiewaczki mają szansę poszerzyć swoje możliwości głosowe, przełamać tremę, dowiedzieć się czegoś o sobie i swoim głosie. Przede wszystkim będą mogły odnaleźć radość ze wspólnego śpiewania oraz obcowania z mocą, jaką niesie ze sobą głos.

Julita Charytoniuk – śpiewaczka, bębnistka, kulturoznawczyni (mgr pedagogiki kulturoznawczej, UwB), etnomuzykolożka (Podyplomowe Studia Etnomuzykologiczne, UW), animatorka kultury, rękodzielniczka. Od kilkunastu lat prowadzi badania terenowe w Polsce (głównie na Podlasiu), a także na Polesiu ukraińskim i białoruskim. Dokumentuje i wykonuje pieśni, opracowuje i wydaje płyty z muzyką tradycyjną. Prowadzi warsztaty śpiewu, często we współpracy z wiejskimi wykonawcami, od których wciąż się uczy. Współtworzy zespoły: Z Lasu, Południce, Kapela Batareja, Pieśni Piękne, Otako, Kormorany/Wykluczeni. 

Spotkanie: FotoWtorek: kolor

miejsce: ul. Wiktorii 5
data: 11.01 (wtorek) 18:00
wstęp wolny
prowadzenie: Maciej Giedrojć Juraha

Zapraszamy na otwarte spotkanie Studenckiej Agencji Fotograficznej działającej przy Politechnice Białostockiej. Temat spotkania: kolor. W dyskusji nad zagadnieniem pomogą nam prace członków Agencji oraz zdjęcia przyniesione na nośnikach cyfrowych przez uczestników spotkania.

Spotkanie: Pogawędki przy herbacie. Rozmowy o fotografii

miejsce: ul. Wiktorii 5
data: 12.01(środa) 18:00
wstęp wolny

Wszystkich zainteresowanych fotografią zapraszamy do spotkania integracyjnego różnych środowisk fotograficznych w celu wymiany doświadczeń, spojrzeń i interpretacji fotograficznych.

Wystawa malarstwa: Kristina Ališauskaitė – Doppelgänger

miejsce: ul. Legionowa 2
czas trwania wystawy: 14.01 – 6.03
kurator wystawy: Dawid Bujno

Doppelgänger (sobowtór, dosł. podwójny wędrowiec) to seria obrazów Kristiny Ališauskaitė wynikająca z gestu powtórzenia. Cykl powstaje od paru lat i obejmuje przede wszystkim oleje na drewnie i płótnie, ale też akwarele. Artystka powtarza poszczególne motywy (kobiece twarze, tułowie, dłonie), odbija odbicia, jednak kolejne jej prace przesiąknięte są pustką, brakiem. Sobowtór nie zastępuje pierwowzoru, staje się raczej czymś odrębnym, nowym, co ponownie nicuje kontemplowany przez nią symbol w imię głębszej realności. Powtórzenia te cechuje więc jednocześnie niekompletność i stan (znaczeniowego, emocjonalnego) nadmiaru, a wraz z rozbieżnością istnieje również między nimi ciągłość.

Kristina Ališauskaitė (ur. 1984) – litewska malarka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie, laureatka Young Painter Prize (2013), finalistka weneckiej Arte Laguna Prize (2016), jedna z bohaterek publikacji Kurta Beersa 100 Painters of Tomorrow (Thames & Hudson, 2014).

Spotkanie: Czytanie fotografii – Portrety ze świata

miejsce: ul. Wiktorii 5
data: 16.01 (niedziela) 12:00
prowadzenie: Joanna Kinowska
wstęp wolny

"Czytanie fotografii" to nie jest seria wykładów. Zapraszam do rozmowy o zdjęciach. Każde spotkanie będzie poświęcone innemu tematowi. Będziemy czytać zdjęcia, nie tylko je podziwiać.

. Będziemy rozmawiać o tym, co widać i jak na nie patrze
. Tym samym sprawdzimy jak zmieniały się przez dekady sposoby używania fotografii.

Serię „Czytanie fotografii” zaczynamy od portretów i od sytuacji, którą dobrze znamy. Każdy z nas ma zdjęcia w dokumentach, z pewnością portrety zbiorowe np. z klasą z podstawówki, a pewnie także swoje ulubione portrety w social mediach. Na kolejnych spotkaniach porozmawiamy o pejzażach, autoportretach, fotografii ulicznej, itd.  

Czytanie portretów - część druga. Portrety ze świata. 

Odruchowo uśmiechamy się do aparatu, kiedy jest robiony portret. Albo się przed nim chowamy, mówiąc coś o fotogeniczności. Zupełnie inaczej zachowują się profesjonaliści – modele i modelki. Inaczej także pracują fotografowie amatorzy, a inaczej w zakładach, gdy portrety są tworzone do dokumentów. W trakcie wykładu obejrzymy kilkanaście zdjęć zastanawiając się nad relacją portretowanej osoby, z tą, która portret wykonuje. Pomyślimy także o celu wykonywania zdjęcia – czy portret miał być w albumie, a może miał zostać wysłany wraz z pozdrowieniami bliskiej osobie, czy jeszcze chodziło o pracę artystyczną na wystawę. 

W części pierwszej patrzyliśmy na portrety z polskiej historii fotografii. Czas popatrzeć szeroko na świat. Jakie portrety wykonujemy w podróży, patrząc na innych? Czy zagraniczna fotografia portretowa się czymś różni? Czy umiemy dostrzec niuanse kulturowe w portretach i równie celnie je odczyta, co rodzime? 

Warsztaty: Przegląd portfolio

miejsce: ul. Wiktorii 5
data: 16.01 (niedziela) 14:00
prowadzenie: Joanna Popko, Rafał Siderski, Bogusław Florian Skok
wstęp wolny

Zapraszamy na przegląd portfolio, podczas którego zainteresowane osoby będą mogły posłuchać opinii i sugestii dotyczących przygotowanych przez siebie zestawów prac. Służącymi radą w przeglądzie będą Joanna Kinowska, Rafał Siderski i Bogusław Florian Skok.

Wystawa fotograficzna: Spotkania fotograficzne Korycin – Białowieża

miejsce: ul. Wiktorii 5
czas trwania: 10.12 – 16.01
kurator wystawy: Bogusław Florian Skok

Od 10 grudnia w godzinach otwarcia Galerii przy ul. Wiktorii 5 udostępniamy do zwiedzania wystawę poplenerową „Spotkania fotograficzne Korycin – Białowieża”. Wystawę można oglądać do 16 stycznia 2022 r.

Warsztaty rodzinne: Sztuka porusza – młodzież 11-14 lat

miejsce: ul. Legionowa 2
data: 16.01 (niedziela) 11:30-13:00
prowadzenie: Krzysztof W. Wróbel
zapisy: 502 138 980
koszt: 20 zł za zajęcia (opłata dotyczy wszystkich osób) 

Myśl przewodnia tych zajęć to: ruch i wszystko, co z nim związane. Dzieła z aktualnie prezentowanych wystaw mogą ożyć dzięki metodzie animacji poklatkowej lub zostać wysłane w kosmos w formie fal dźwiękowych. Tu nie ma żadnych ograniczeń. Na każdych zajęciach wykorzystywane są sprzęty takie jak aparaty, telefony, drukarki, dyktafony i inne energetyczne urządzenia. Pamiętaj, żeby na spotkanie zabrać swoją mamę, tatę, lub starsze rodzeństwo, możesz przyjść też ze swoim kolegą lub koleżanką.

Wystawa fotografii: Agnieszki Pileckiej ”I used to live here”

miejsce: ul. Wiktorii 5
czas trwania wystawy: 21.01 – 13.03.2022
kurator: Grzegorz Dąbrowski
wstęp wolny

Uchodźcy to cudzoziemcy, którzy na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej, zmuszeni byli opuścić kraj pochodzenia oraz którzy z powodu tych obaw nie mogą. lub nie chcą, korzystać z ochrony swojego kraju (Konwencja Genewska, 1951 r.).
***
Reyhanji, małe miasteczko na samej granicy turecko-syryjskiej. To tu trafiają niedobitki z Aleppo i okolic. Bez prawa podróżowania dalej po Turcji. Większość to kobiety z dzie
mi. Czekające na powrót do domu. Mieszkają po garażach, po nieczynnych sklepikach. Betonowe klatki 4 na 6 metra, z drzwiami witrynowymi, oszklonymi. Dla intymności oklejonymi gazetą. /Agnieszka Pilecka/
***
I used to live here
Agnieszka Pilecka nie dzieli się zbyt często swoimi pracami. Do tej pory oglądali je tylko najbliżsi. Teraz to się zmieni. To jej decyzja, motywowana nie tylko artystycznie. Tak, wystawa Agnieszki Pileckiej dotyczy uchodźców.
Niezależnie jednak od tego, czy zdjęcia zobaczy jedna osoba czy sto, fotografia zawsze jest efektem indywidualnego gestu, intencji, czy też umiejętności autora. Zawsze jest też subiektywnie odbierana przez widza. Agnieszka podejmuje temat, co do którego każdy ma własną opinię, często skrajnie odmienną. Ale prowadzi nas swoją drogą. W tym wypadku, drogą ocalonych z syryjskiego piekła.
W większości nasze doświadczenie spotkania z uchodźcami, to nie jest fizyczne zetknięcie, ale zapośredniczone. Dowiadujemy się o nich z telewizji, opowieści, internetu. To tylko fragment przekazu. I rzeczywistość zakłamania. Dlaczego zakłamania? Bo patrzymy na to z daleka, udajemy, że nie mamy z tym nic wspólnego, że nas to nie dotyczy, zostało nam zewnętrznie narzucone. Tymczasem w Polsce nie ma chyba rodziny, w której nie byłoby uchodźczej historii. Ktoś z naszych przodków też zapewne był kiedyś uchodźcą. Znam mnóstwo osób, które to rozumieją i równie wiele takich, które to wypierają.
Agnieszka Pilecka próbuje się z tym zmierzy
. Nie zdaje się na czyjeś relacje, nie uczestniczy w jednorazowej akcji. Jedzie do centrum zdarzeń, wiele razy, spędza tam długie tygodnie. W przypadku prezentowanej wystawy zabiera nas do zapomnianego tureckiego miasta i ludzi tam mieszkających. Jej bohaterowie wpuścili ją do domu i dzielą się upiorną przeszłością. Odsłuchane, skomplikowane historie zamieniła w obrazy. O bolesnych i trudnych kolejach życia. O biedzie. Patrzy z empatią, opowiada o ludziach, którzy doświadczają wygnania, braku domu, tak jak wielu naszych przodków.
Artystka nie podąża też za nowymi nurtami w fotografii. Klasyczny reportaż, czy jak kto woli dokument, to podstawa jej warsztatu. Zdjęcia są świetnie skomponowane, z intrygującym światłem. Każde zawiera jednak coś, jakąś rysę, zakłócają przyjemność patrzenia. Wszystkie skłaniają do zastanowienia, bo sfotografowana rzeczywistość nie wiąże się z naszym codziennym doświadczeniem. Nie jest to przełożenie jeden do jednego, a jednak te zdjęcia dotykają. Rozszerzają kontekst i przypominają, że obraz widoczny w kadrze jest efektem polityki wykluczania, segregacji.
Okazuje się, że system często utrwala zakłamanie rzeczywistości i w „głębokim poważaniu” ma idee humanitaryzmu i równości, które niesie na sztandarach. Nieważne czy to Turcja, czy polski las. Cynizm władzy jest taki sam. Oznacza pogardę dla ludzkich wysiłków i marzeń, które codziennie są deptane. Nie stoi za nimi murem. Buduje mur przeciwko nim. /Grzegorz Dąbrowski/

Promocja książki: Bogdan Marszeniuk

miejsce: ul. Legionowa 2
data: 23.01 (niedziela) 15:00
wstęp wolny

Publikacja podsumowuje dorobek artystyczny i pedagogiczny Bogdana Marszeniuka. Autorami tekstów o artyście są Aneta Prymaka-Oniszk i Kamil Kopania, natomiast za projekt graficzny odpowiada Paweł Iwaniuk, były uczeń Bogdana. Wystawę twórczości znanego w Białymstoku pedagoga można oglądać w Galerii przy ul. Legionowej 2 do 9 stycznia.