W Białymstoku jest mało rodzin zastępczych. Szczególnie zawodowych

Fot: pixabay.com

Białostockie rodziny zastępcze

- Przyczyn zbyt małej ilości rodzin zastępczych jest wiele. Podstawowa to prawdopodobnie lęk przed przyjęciem do własnej rodziny dziecka odrzuconego, często po wielu traumatycznych przejściach. Może wiązać się z tym brak wiary ludzi dorosłych we własne możliwości udzielenia właściwej pomocy dzieciom skrzywdzonym, czasem w pewnych sferach zaburzonym - mówi Aneta Kowalewska z Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Białymstoku.

Najwięcej rodzin zastępczych w Białymstoku to rodziny spokrewnione. W mieście są 62 rodziny niezawodowe, a zawodowych jest tylko 15, w tym 1 rodzina specjalistyczna i 1 pełniąca funkcje pogotowia rodzinnego. Wychowuje się w nich 309 dzieci.

Liczba rodzin zastępczych funkcjonujących na terenie Białegostoku od kilku lat jest porównywalna.

- Obecnie, w związku ze zbyt małą ilością rodzin zastępczych, zdarza się jeszcze, że dzieci poniżej 10. roku życia są umieszczane w placówkach opiekuńczo-wychowawczych i oczekują tam na miejsce w rodzinnej pieczy zastępczej – przyznaje Kowalewska.

Zgodnie z przepisami dzieci poniżej 10. roku życia mogą być umieszczane w placówkach opiekuńczo-wychowawczych w wyjątkowych przypadkach, szczególnie gdy przemawia za tym stan zdrowia dziecka lub dotyczy to jego rodzeństwa.

Prawo a sytuacja dzieci

Pobyt dziecka w rodzinie zastępczej powinien trwać do czasu jego powrotu do rodziny biologicznej albo uregulowania sytuacji prawnej i umieszczenia w rodzinie adopcyjnej.

W sytuacji, gdy w ciągu 18 miesięcy od umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej, przyczyna jego pobytu będzie aktualna, organizator rodzinnej pieczy zastępczej składa do sądu wniosek o wydanie zarządzeń wobec dziecka. W takich przypadkach młodsze dzieci mają dużą szansę na znalezienie rodziny adopcyjnej. Bywa jednak, że szczególnie w przypadku dzieci starszych lub znajdujących się w spokrewnionej rodzinie zastępczej, mimo uregulowanej sytuacji prawnej, pozostają one w rodzinie zastępczej do pełnoletniości.

- Zdarzają się pojedyncze przypadki, że dzieci wychowywane w rodzinie zastępczej muszą zmienić środowisko wychowawcze i trafiają do innej rodziny zastępczej czy placówki opiekuńczo-wychowawczej. Dzieje się tak, gdy np. babcia, jako rodzina zastępcza spokrewniona, nie radzi sobie z wychowaniem nastolatka lub zdrowie nie pozwala pełnić dłużej funkcji opiekuna zastępczego – dodaje Kowalewska.

Rodziny zastępcze, szczególnie nowo powstałe lub przeżywające trudności, objęte są, na swój wniosek, wsparciem koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej. Kilka razy w miesiącu spotykają się oni z rodzinami, wspierając je w pełnieniu powierzonej funkcji.

Pozostałe rodziny objęte są wsparciem pracowników socjalnych. W kontakcie z nimi i z ich podopiecznymi pozostają również psycholodzy i pedagodzy.