5 zabytków z Sejn pod szczególną ochroną

Fot: WUOZ w Białymstoku

Prof. Małgorzata Dajnowicz wpisała do rejestru zabytków 5 obiektów z Bazyliki pw. Nawiedzenia NMP w Sejnach.

- Zabytki wyróżniają się wysokim poziomem opracowania świadczącym o biegłości warsztatu, w którym powstały. Dbałość w doborze detalu oraz precyzja jego opracowania podkreśla ich wartości zabytkowe. Obiekty, które w głównej mierze pochodzą z 2 poł. XIX w. mogą stanowić uzupełnienie wiedzy o sztuce sakralnej tego okresu. Są to obiekty ważne wśród lokalnej społeczności – argumentuje Podlaska Konserwator Zabytków.

Przyścienny, murowany i polichromowany ołtarz z czworoboczną skrzyniową mensą o marmurowym blacie znajdujący się w kaplicy Serca Jezusowego sejneńskiej bazyliki powstał pod koniec XIX w. W polu zwieńczenia nastawy umieszczony jest motyw Oka Opatrzności. W niszy ołtarza stoi drewniana, polichromowana rzeźba Serce Jezusa powstała w 2 poł. XIX w. Postać Chrystusa znajduje się w lekkim kontrapoście, ubrana jest w długie szaty oraz płaszcz przerzucony przez ramię. Dłonie złożone na piersi wskazują na serce gorejące. Bezpośrednio na mensie ołtarza ustawione jest drewniane, neogotyckie tabernakulum. Ma profilowany cokół zakończony trójkątnym szczytem z czołgankami, na których znajduje się krzyż. Całość dekorowana jest motywem trójliści i czwórliści.

Dwa pozostałe obiekty znajdują się w kaplicy Matki Bożej. Murowany ołtarz z mensą oraz rozbudowanym tabernakulum wkomponowanym w jego strukturę datowany jest na 2 poł. XIX w. W centralnej części nastawy umieszczona jest figura Matki Bożej. Po obu stronach niszy znajdują się dwie pary kolumn, pomiędzy którymi umieszczone są rzeźby. Ołtarz jest bogato dekorowany elementami ornamentalnymi oraz motywami roślinnymi. W zwieńczeniu tabernakulum umieszczony został motyw baranka w glorii.

Wpisane właśnie do rejestru zabytki są znacznie młodsze niż świątynia, w której się znajdują. Bazylika w Sejnach wiąże swoje początki z dominikanami, sprowadzonymi tu w 1602 r. z Wilna. W 1610 r. zakonnicy rozpoczęli budowę zespołu klasztornego wraz z kościołem, który obecny kształt zyskał w latach 1760–1779 podczas generalnej przebudowy.