Made in Germany - przegląd współczesnego kina niemieckiego

Made in Germany to przegląd współczesnego kina niemieckiego, zainspirowany prezentacją kinematografii naszych zachodnich sąsiadów, która ma miejsce każdego roku na Berlinale. Sekcja Perspektive Deutsches Kino skupia się na filmowych odkryciach, natomiast Lola to prezentacja nominacji do najważniejszej niemieckiej nagrody filmowej, odpowiednika naszych Orłów. Podobnie przegląd Made in Germany, choć w mniejszej skali, ma ambicję być kinematograficznym barometrem niemieckiego filmu i wyznaczać filmowe trendy. Prezentowane w jego ramach kino oznacza sztukę, kreatywność, ale również rozrywkę. Filmy zebrane w programie są sejsmografem i zwierciadłem rzeczywistości. Ich autorzy poszukują nowoczesnego i oryginalnego stylu filmowej wypowiedzi, odpowiedniego dla aktualnej refleksji nad współczesnym, rozpędzonym światem. Pod marką niemieckiego filmu kryje się różnorodność form i poruszanych tematów, a jego twórcy wywodzą się z rozmaitych kręgów kulturowych. W efekcie narodowa przynależność tych filmów jest coraz częściej nieoczywista.

Program:

10.06 - godz. 20.15 - Ostatnie tango
11.06 - godz. 20.15 - Martha
12.06 - godz. 20.15 - Jesteśmy młodzi, jesteśmy silni
13.06 - godz. 20.15 - Czas kanibali
14.06 - godz. 20.15 - Familienfest
15.06 - godz. 20.15 - Victoria
16.06 - godz. 20.15 - Pani Müller musi odejść

Bilet: 11 zł.

O filmach:

Ostatnie tango / Ein letzter Tango
Niemcy 2015, 85′
reż. German Kral
scen. German Kral
zdj. Jo Heim, Félix Monti
Prod. Lailaps Pictures, Horres Film + TV, German Kral Filmproduktion
Wyst. María Nieves Rego, Juan Carlos Copes

Argentyńskie tango to taniec pełen namiętności, zmysłowości i erotyki. Nikt nie rozumie tego lepiej niż Maria Nieves i Juan Carlos Copes. Przez dekady byli najsłynniejszą para tańczącą tango; parą, która też całkowicie zrewolucjonizowała ten styl tańca. Dziś, jako osiemdziesięciolatkowie, mają już dawno za sobą nie tylko niezwykłą karierę, ale też burzliwą miłość i wspólne życie. Nakłonienie tej pary do ponownego występu było nie lada wzywaniem, przed którym stanął reżyser. Ich filmowy portret zachwyca ciekawą formą retrospekcji, brawurowymi sekwencjami tanecznymi i porywającą ścieżką dźwiękową. O wyjątkowości „Ostatniego tanga‟ świadczy również fakt, że współproducentem filmu jest sam Wim Wenders.

Martha
Niemcy 1974, 116 min.
reż. Rainer Werner Fassbinder
scen. Cornell Woolrich
zdj. Michael Ballhaus
prod. Pro-ject Filmproduktion
wyst. Margit Carstensen, Helmut Salomon, Barbara Valentin, Peter Chatel

Michael Ballhaus – jeden z najlepszych operatorów świata, otrzymał na tegorocznym Berlinale Honorowego Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości. Zanim wyjechał do Hollywood, gdzie stał się stałym współpracownikiem Martina Scorsese, Ballhaus zrealizował zdjęcia do 15 filmów R. W. Fassbindera. „Martha“ – słynna psycho-drama o perypetiach sado-masochistycznego małżeństwa – do dziś uważana jest za najważniejszy z nich. W kluczowej scenie spotkania Marty i Helmuta autor zdjęć po raz pierwszy zastosował swoje słynne ujęcie 360 stopni, które ostatecznie stało się znakiem rozpoznawczym jego kunsztu operatorskiego.

Jesteśmy młodzi. Jesteśmy silni / Wir sind jung. Wir sind stark
Niemcy, 2014, 116 min.
Reż. Burhan Qurbani
Scen. Burhan Qrbani, Martin Behnke
Zdj. Yoshi Heimrath
Prod. UFA Fiction
wyst. Devid Striesow, Jonas Nay, Trang Le Hong, Joel Basman

W swojej niemal dokumentalnej rekonstrukcji autentycznych wydarzeń Burhan Qurbani zabiera widza do Rostocku początku lat 90-tych. Entuzjazm zjednoczenia wśród mieszkańców byłego NRD szybko ustąpił wtedy narastającej frustracji. Kozłem ofiarnym stali się obcokrajowcy, ale fala przemocy nie pochodziła tylko od przeżywających renesans grup neonazistowskich. Koktajle Mołotowa rzucali również zwykli obywatele na oczach kibicującej im w milczeniu policji i biernych władz. Siłą tego filmu jest sprawnie opowiedziana historia, reżyserski warsztat Qurbaniego i świetne aktorstwo. A aktualność i powtarzalność wydarzeń sprzed ponad dwudziestu lat jest nad wyraz niepokojąca.

Czas Kanibali / Zeit der Kanibalen
Niemcy 2014, 93 min.
reż. Johannes Naber
scen. Stefan Weigl
zdj. Pascal Schmidt
prod. Studio-TV-Film GmbH
wyst. David Striesow, Sebastian Blomberg, Katharina Schüttler

Wspaniale napisana i zagrana satyra na współczesny postkolonializm. Bohaterowie filmu to trójka menadżerów, pracujących dla jednej z korporacji, które robią interesy w krajach tzw. gospodarek wschodzących. Przemieszczają się z miejsca na miejsce, kryjąc się w luksusowych hotelach przed biedą, głodem i zacofaniem. Pełni pogardy wobec otoczenia i z przekonaniem o własnej wyższości podejmują bezwzględne decyzje, mające niekiedy konsekwencje dla całych narodów. Kiedy rzeczywistość wdziera się do luksusowego apartamentu z właściwą jej brutalnością, hotelowy kokon pęka niczym bańka mydlana, nie dając bohaterom żadnej nadziei.

Familienfest
Niemcy 2015, 94 min.
reż. Lars Kraume
scen. Andrea Stoll, Martin Rauhaus
zdj. Jens Harant
prod. Ufa Fiction
wyst. Günther Maria Halmer, Hannelore Elsner, Michaela May

Wszyscy bliscy zjeżdżają się na wielką uroczystość – 70-te urodziny głowy rodziny Hannesa Westhoffa, słynnego pianisty i apodyktycznego tyrana. Od samego początku wydarzenie jest festiwalem niewygodnych pytań, uprzedzeń, niedokończonych interesów, tłumionych pretensji i poczucia winy. Ożywają dawne wspomnienia i przygaszone konflikty. Uroczystość przerywają niespodziewane informacje na temat jednego z synów Westhoffa, Maxa, dla którego będzie to ostatnia szansa na rozmowę z najbliższymi, a dla pozostałych okazja do refleksji nad wzajemnymi relacjami i nad tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne.

Victoria / Victoria
Niemcy 2015, 134 min
reż. Sebastian Schipper,
scen. Sebastian Schipper, Olivia Neergaard-Holm, Eike Frederik Schulz
zdj. Sturla Brandth Grøvlen
Prod. MoneyBoy
wyst. Laia Costa, Frederick Lau, Franz Rogowski, Burak Yigit, Max Mauff

Trzymający w napięciu kryminał Shippera jest jak dwugodzinna jazda rollercoasterem. Film został nakręcony w jednym ujęciu z niewielka ekipą i garstką aktorów. Podobno nawet sam reżyser nie wierzył w powodzenie tego szalonego przedsięwzięcia, opartego na dwunastostronicowym scenariuszu i przede wszystkim talencie młodych aktorów. Tytułowa bohaterka to młoda Hiszpanka, którą w trakcie imprezowej nocy na berlińskiej ulicy zaczepia grupa mężczyzn. To, co miało być niewinną, szczeniacką przygodą, okaże się doświadczeniem poważnej gangsterki z napadem na bank i brawurową ucieczką włącznie. „Victoria‟ to film, o którym bardzo długo trudno zapomnieć.

Pani Müller musi odejść / Frau Müller muß weg
Niemcy, 2014, 88 min.
reż. Sönke Wortmann
scen. Lütz Hübner, Sarah Nemitz, Oliver Ziegenbalg
zdj. Tom Föhrmann
prod. Little Shark Entertainment
wyst. Gabriela Maria Schmeide, Mina Tander, Ken Duken, Anke Engelke.

Ten mistrzowsko zagrany, choć skromny w środkach, film powstał na podstawie sztuki Lutza Hübnera, porównywanej do tekstu Yasminy Rezy „Rzeź“ – tego samego, który stał się podstawą scenariusza filmu Polańskiego. Tytułowa Pani Müller to nauczycielka podstawówki, której rodzice zarzucają niekompetencję. Słabe wyniki dzieci niepokoją ich w obliczu zbliżającej się gimnazjalnej promocji. Szkolne zebranie, które miało na celu pozbycie się nauczycielki i uspokojenie egoistycznych wyrzutów sumienia dorosłych, staje się miejscem erupcji emocji, wzajemnych pretensji i wyjawiania wstydliwych sekretów.