Nigdy nie przestawaj się uśmiechać, nawet kiedy jesteś smutny, PONIEWAŻ

Koncepcję wystawy stworzył Janusz Noniewicz we współpracy i z udziałem młodych artystów: Dominiki Wirkowskiej oraz Roberta Jankowskiego. Oglądamy portret współczesnego Białegostoku w formie zbiorowego wizerunku jego wirtualnych mieszkanek i mieszkańców. Nie jest to świat realny, lecz wyimaginowany portret miasta, zaczerpnięty z instagramu, przepuszczony przez filtr mediów społecznościowych.

Uczestnicy zdarzenia wpisują się w ten krajobraz poprzez indywidualne kody pamięci. Na wielkoformatowych grafikach Wirkowskiej artyści zamalowują instagramowe wizerunki domniemanych/wirtualnych mieszkańców Białegostoku, usiłując wpisać siebie. Jankowski używa makijażu i popularnych technik edytowania zdjęć do budowania własnych autoportretów, na których wciela się w wymyślone przez siebie i zaczerpnięte z popkultury role. Noniewicz zamalowuje portrety i umieszcza w nich siebie samego. Jedyną realną rzeczywistością tej instalacji, obok wirtualnych autoprezentacji, są trzy portrety autorstwa Ludomira Sleńdzińskiego (z kolekcji Galerii im. Sleńdzińskich), artysty, który "zamieszkał" w Białymstoku dopiero po śmierci, a podpisywał swoje prace: Ludomir z Wilna Sleńdziński.

Autor: Janusz Noniewicz
Współpraca: Dominika Wirkowska
Z udziałem: Roberta Jankowskiego
Gość specjalny: Ludomir Sleńdziński
Kuratorka wystawy: Katarzyna Siwerska

Wernisaż wystawy odbędzie się 7 grudnia, o godz. 18.00