Międzypokoleniowe warsztaty „Łodzie ze słów”

W ramach wystawy „Na łeb na szyję. Bóbr sturlał się ze skarpy” zapraszamy na międzypokoleniowe warsztaty „Łodzie ze słów” z artystą Łukaszem Radziszewskim i poetą Julianem Kazberukiem.

12.10.2025 (niedziela), godz. 16:00-20:00
Galeria Arsenał w Białymstoku
ul. A. Mickiewicza 2
Zapisy: https://forms.gle/6d6uS1Lb77v3iUCX6

Warsztaty skierowane są zarówno do rodziców z dziećmi w wieku 7+, jak i też do wszystkich osób chętnych w wieku 15+.
Uwaga: podczas pracy uczestnicy będą korzystać z ostrych narzędzi (dłuto). Prosimy o zabranie własnych scyzoryków.

Ceny biletów za udział w warsztatach: 10,00 zł od uczestnika

Dla posiadaczy BKDR lub KDR zniżka w wysokości 50% ceny biletu (5,00 zł). Płatność na miejscu gotówką lub kartą przed rozpoczęciem warsztatów.

„Łodzie ze słów”
Warsztaty składają się z dwóch etapów. W ramach pierwszego z nich, osoby uczestniczące pod okiem autora obiektów Łukasza Radziszewskiego, będą próbowały przekształcić kawałki kory sosnowej w łódki, skupiając się na dotyku i intuicji. Drugim etapem będzie stworzenie przez wszystkich uczestników dwóch krótkich wierszy: jednego związanego ze wspomnieniem z dzieciństwa, w formie haiku (układ sylab 5-7-5), i drugiego, dotyczącego naszego obecnego stanu. Twórczość zapiszemy na małych kartkach, które zostaną umieszczone w łódkach. Po drugim etapie ma nastąpić symboliczne puszczenie łodzi w rzece.

Haiku ma swoją sprawczość, która wynika z prostego stylu i języka. Nie wymaga znajomości poezji. Ma służyć docenianiu codzienności, na co wskazuje historia powstania tej formy — wcześniej używana była do uchwycenia otaczającego nas piękna natury. Cała symbolika budowania łodzi i tworzenia poezji konfesyjnej, dotyczy tożsamości jako wypadkowej tego, co zostało utrwalone w nas w przeszłości, naszej obecnej kondycji oraz tego jak projektujemy naszą przyszłość. Stąd podczas warsztatów pisanie wierszy: o wspomnieniach z dzieciństwa, które dziś mają dla nas znaczenie – zarówno tych dobrych, jak i traumach, tragediach, które przekładają się na nasze obecne funkcjonowanie – i o teraźniejszości jako czymś, co wiąże się z doczesnymi zmartwieniami bądź stanami szczęśliwości. Następnie, czy z nadzieją, czy z obawami, wyślemy łodzie, jak projekty samych siebie, w czekającą nas przyszłość.