Scena Mistrzów: Wieczór muzyki Zbigniewa Popielskiego

Jubileuszowy 2025 Rok Twórców Polskich uczczony 28 października 2025 KONCERTEM W BIAŁYMSTOKU

W roku 2025 przypada 80.rocznica śmierci Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
W 80. rocznicę jej śmierci uchwałą Senatu RP XI kadencji z 29 października 2024, rok 2025 ustanowiono „Rokiem Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej"

W roku 2025 przypada 120.rocznica urodzin Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

W roku 2025 przypada 90.rocznica urodzin i 10.rocznicę śmierci Zbigniewa Popielskiego

28.10.2025
wtorek, godz. 19:00, Sala Koncertowa UMFC Filii w Białymstoku, ul. Kawaleryjska 5. Wstęp wolny.
Wieczór z Muzyką Zbigniewa Popielskiego w 90.rocznicę urodzin i 10. Rocznicę śmierci Kompozytora.
Koncert z cyklu „Scena Mistrzów”

JOANNA KLISOWSKA sopran
KATARZYNA MAKAL-ŻMUDA fortepian

W programie:
12 Pieśni Polskich na głos z fortepianem do poezji Małgorzaty Bielickiej, Preludia na fortepian sprzed wieków, Trzy Pieśni do słów Marii Pawlikowskiej - Jasnorzewskiej, Pieśni do Snu do słów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

Twórcy:

ZBIGNIEW POPIELSKI (1935-2015) – wybitny współczesny kompozytor polski
Urodził się 18 maja 1935 w Białymstoku, zm. 2 stycznia 2015 tamże. W 1946r. rozpoczął naukę gry na fortepianie pod kierunkiem prof. Zofii Frankiewicz w Szkole Muzycznej Heleny Frankiewicz w Białymstoku, a następnie kształcił się w Warszawie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej Nr 1, którą ukończył w dwóch specjalnościach: w klasie organów prof. Stanisława Możdżonka i fortepianu u prof. Ireny Kirjackiej. Od 1959r. studiował kompozycję u prof. Kazimierza Sikorskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie warszawski Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina), którą ukończył na Wydziale Kompozycji w 1964r. otrzymując tytuł magistra sztuki. Zbigniew Popielski był laureatem krajowych i międzynarodowych konkursów kompozytorskich (m.in. III Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim na utwór kameralny - Tokio, Japonia 1997), brał także udział w wielu międzynarodowych festiwalach kompozytorskich (m.in.: Montreal, Kanada, St. Petersburg, Chorwacja, Węgry) oraz w licznych festiwalach w Polsce i zagranicą. Kompozytor od wielu lat związany był z Białymstokiem, gdzie oprócz pracy twórczej zajmował się działalnością pedagogiczną. Od 1964r. pracował w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Białymstoku i w Społecznym Ognisku Muzycznym (Białostockie Towarzystwo Muzyczne), w latach 1974 - 2010 w białostockiej Filii Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Poza licznymi utworami kompozytor napisał muzykę do spektakli dla teatrów lalkowych (Białystok, Olsztyn) i teatrów dramatycznych (Białystok, Warszawa). Zbigniew Popielski był jedynym współczesnym kompozytorem w Polsce, który w muzyce wypełnił historyczną lukę o tematyce wywózki na Sybir komponując wybitne dzieło Oratorium Syberyjskie - Ziemia Przeklęta „Terra Excerabiliss”. Był członkiem Związku Kompozytorów Polskich, Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków oraz Gaudeamus Foundation w Holandii.

Utwory Zbigniewa Popielskiego znajdują się w księgozbiorach Biblioteki Konserwatorium Muzycznego w Jakarcie (Indonezja), a informacje o twórczości kompozytora zostały umieszczone w prestiżowej brytyjskiej Encyklopedii Muzycznej Wydawnictwa Cambridge pod nazwą „Who is who in music” („Kto jest kim w muzyce”). Dzieło pt.”12 Pieśni Polskich na głos z fortepianem do poezji Małgorzaty Bielickiej” zrealizowane przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego oraz Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Muzycznego w Białymstoku w 2011 roku, znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej w Warszawie oraz w zbiorach Bibliotek wszystkich Akademii Muzycznych w Polsce.

MARIA PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA z Kossaków urodziła się 24 listopada 1891 roku w Krakowie, zmarła 9 lipca 1945 roku w Manchesterze. Była poetką i dramatopisarką. W 1924 r. zadebiutowała jako pisarka sztuką Szofer Archibald. Komedia w trzech aktach. Do 1939 r. napisała piętnaście sztuk. Większość z nich to typowe komedie. Z powodu perspektywy, z jakiej ujmowała tematy takie jak aborcja i związki pozamałżeńskie, niektóre z jej sztuk uważane były za skandalizujące. Krytycy wysoko ją cenili, znane są porównania poetki do Moliera, Marivaux, Wilde’a, Shawa i Witkacego. Wiersze Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej były często wykonywane jako piosenki, śpiewane m.in. przez Ewę Demarczyk do muzyki Zygmunta Koniecznego, Czesława Niemena (do muzyki własnej), Krystynę Jandę do muzyki Jerzego Satanowskiego czy sanah („Pocałunki”, „Ofelia”). Jeden z wierszy Jasnorzewskiej pojawia się w Gombrowiczowskiej Pornografii wyreżyserowanej przez Jana Jakuba Kolskiego.
Na jej cześć nazwano jedną z planetoid – (4114) Jasnorzewska.

Siostra poetki, Magdalena Samozwaniec, dwukrotnie wydała wspomnienia o niej, w tomach: Maria i Magdalena (1956) i Zalotnica niebieska (1973).
Ordery i Odznaczenia dla Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)
W 80. rocznicę jej śmierci uchwałą Senatu RP XI kadencji z 29 października 2024, rok 2025 ustanowiono „Rokiem Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej”. Źródło - Wikipedia

KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI, ps. „Karakuliambro” (ur. 23 stycznia 1905 w Warszawie, zm. 6 grudnia 1953 tamże) – polski poeta. Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Porfirion Osiełek, Piekielny Piotruś, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś. Debiut literacki Gałczyńskiego w prasie nastąpił w 1923 roku w dzienniku „Rzeczpospolita”. Studiował filologię angielską oraz klasyczną. Studiów jednak nie ukończył]. Związany był z grupą poetycką Kwadryga oraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej. Jego utwory publikowała także „Tęcza”, pismo społeczno-literackie wydawane w Poznaniu. W 1925 roku Gałczyński związał się z Redutą Juliusza Osterwy i został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Reduty. W 1926 roku rozpoczął pracę nad powieścią satyryczną Porfirion Osiełek. Jesienią tego samego roku rozpoczął służbę wojskową w podchorążówce, ale po sześciu tygodniach został z niej karnie usunięty. Jako zwykły szeregowiec trafił do jednostki wojskowej w Berezie Kartuskiej. W 1928 roku Gałczyński napisał poemat Koniec Świata oraz wiersz Śmierć Braciszka; jeszcze jako żołnierz w dzienniku „Polska Zbrojna'' wydrukował dwa napisane w Berezie wiersze: Capstrzyk i Stajnia w zimie. W tym samym roku Konstanty Ildefons rozpoczął pracę w Polskim Towarzystwie Emigracyjnym, jednak po pół roku ją zakończył. W 1929 roku pod felietonem Korporanci odróżniają się opublikowanym w „Cyruliku Warszawskim” podpisał się po raz pierwszy jako Karakuliambro. W tym samym roku skończył powieść satyryczną Porfirion Osiełek; w tym roku miał miejsce również pierwszy indywidualny wieczór autorski Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (wieczór autorski odbywał się w Alejach Jerozolimskich). Poezja K.I. Gałczyńskiego stała się inspiracją dla wielu twórców muzyki popularnej. Niektóre jego wiersze doczekały się kilku takich interpretacji. Teksty K. I. Gałczyńskiego wykorzystywane były także w kabaretach, takich jak: Kabaret Olgi Lipińskiej, Kabaret Potem czy też Barszcz z krokietem. Powstały w PRL wiersz Ukochany kraj został użyty jako słowa pieśni socrealistycznej, którą planowano wprowadzić jako hymn państwowy. W 2001 roku powstał musical Ukochany kraj w reżyserii Janusza Józefowicza w teatrze muzycznym Studio Buffo. W ostatnich latach życia stworzył kilka większych form poetyckich: Wielkanoc Jana Sebastiana Bacha (1950), Niobe (1951), Wit Stwosz (1952), Kronika olsztyńska (1952). Wydał m.in. tomiki wierszy Zaczarowana dorożka (1948), Ślubne obrączki (1949), Pieśni (1953). Przełożył dwie sztuki Williama Shakespeare’a: Sen nocy letniej (1952) i Henryka IV. Część 1 (1954)[22], był też autorem tłumaczenia Ody do radości Friedricha Schillera. W latach 1950–1953 związany był z leśniczówką Pranie nad Jeziorem Nidzkim, gdzie napisał wiele utworów, m.in. Kronikę olsztyńską (1950). Tam też znajduje się obecnie jego muzeum. Gałczyński zmagał się z alkoholizmem. Zmarł 6 grudnia 1953 w Warszawie na skutek trzeciego zawału serca. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, gdzie spoczęła także jego żona Natalia (1908-1976) (kwatera A2-10-18)]. Uchwałą Rady Państwa z 8 grudnia 1953 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na polu literatury polskiej. Źródło – Wikipedia

MAŁGORZATA BIELICKA urodziła się w 1971 roku w Białymstoku. Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie Filii w Białymstoku, którą ukończyła w 1997 roku z wynikiem bardzo dobrym w klasie dyrygowania prof. Bożenny Sawickiej. W 2006 roku ukończyła Podyplomowe Studia na Wydziale Teoretycznym AMFC, a w 2011 roku Studia Menedżerskie w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Białymstoku. W latach 1996-98 współpracowała z Filharmonią Białostocką jako autor i realizator audycji muzycznych dla dzieci i młodzieży. W latach 1997-2010 zajmowała się pracą pedagogiczną w Zespole Szkół Muzycznych im. I. Paderewskiego Filii Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Białymstoku. Od 1997 roku pracuje nieprzerwanie w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina Filii w Białymstoku, gdzie prowadzi Biuro Koncertowe organizując na przestrzeni niemal 30 lat pracy recitale, koncerty kameralne, symfoniczne, oratoryjne oraz ogólnopolskie seminaria, wykłady i konferencje z różnych dziedzin muzyki, a także inne wydarzenia artystyczne w skali regionalnej, ogólnopolskiej i międzynarodowej. Współpracuje z wybitnymi artystami polskimi i zagranicznymi, uczelniami, szkołami, instytucjami i ośrodkami kulturalnymi, mediami w Polsce i zagranicą. Małgorzata Bielicka twórczością poetycką zajmuje się od 1978 roku. Była wielokrotnie prezentowana na antenie polskiego radia, w prasie i telewizji jako twórca, nauczyciel i pracownik uniwersytecki. Za działalność organizatorską i pedagogiczną otrzymała szereg nagród i wyróżnień.

Artystki:

JOANNA KLISOWSKA – Sopran koloraturowy
Artystka urodziła się we Wrocławiu i tu podjęła edukację muzyczną jako skrzypaczka a potem studia wokalne w Akademii Muzycznej w klasie Prof. B. E. Werner. Ukończyła następnie kurs śpiewu barokowego pod kierunkiem C. Ansermet (Mediolan) oraz dwuletnie studia podyplomowe z wyróżnieniem w Musikhochschule Trossingen na wydziale muzyki dawnej kształcąc się pod kierunkiem Ch. Hilza i M. K. Kiehr. Sopranistka pracowała również pod kierunkiem znanej polskiej spiewaczki Jolanty Żmurko, a także uczestniczyła w licznych kursach wykonastwa muzyki baroku prowadzonych przez m.in: G. Banditelli, P.Kooija, B. Schlick, J.Christensena, K. Widmera, S. Prinę, L. Brunmayr-Tutz i innych. Joanna Klisowska specjalizuje się w wykonawstwie muzyki muzyki kameralnej sczególnym zainteresowaniem darząc pieśni . Artystka prowadzi ożywioną działalność koncertową współpracując m.in z C. Astronio, G. Capuano, M. Creedem , A. Duczmal, P. Heras- Casado, B. Kuijkenem, L. Ghielmim, V.Luksem,  P. Nemethem, P. Neumannem, M. Schuldt-Jensenem, M. Toporowskim, Ch. Toetem, R. Vettorim oraz z zespołami: Altberg Ensemble, Accademia della Arcadia, Artsemble, Bozen Baroque Ensemble, Camerata Artemisia Gentileschi, Il Canto di Orfeo, Collegium 1704, Divina Armonia , Ensemble Il Giardino di Delizie, Immortal Bach Ensemble, L’ensemble Sezione Aurea, SWR Vocal Ensemble, La Barocca.

Wokalistka występowała m.in. na festiwalach takich jak: Lucerne Festival, Utrecht Early Music Festival, Festival Ambronay, Rheingau Musik Festival , Wratislavia Cantans, MiTo, Settimane Barocche, Musica e Poesia a S. Maurizio , Festival Hendlowski , Festival Anima Mea, Festival Internazionale di Danza e di Musica Antica, Festival di Musica Barocca di Rovigno, Festival Mozart, Settembre in Musica, Musica Antiqua , Forum Musicum , Maj z Muzyką Dawną, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej , Musica Elettronica Nuova i inne. Pracowala m.in z reżyserami takimi jak Simon McBurney i Philipp Harnoncourt.

W dorobku płytowym Joanny Klisowskiej znajdujE się Oratorium Musicum „Der Mensch ein Gottesmörder” L. Mozarta pod kierunkiem Claudio Astronio nagrane dla Amadeus z Bolzano Baroque Ensemble, motety F. A. Bonportiego dla austriackiej wytwórni ORF z zespołem Ricreation d’Arcadia pod kierunkiem Takashiego Watanabe , Responsoria J.D.Zelenki z Collegium 1704 i Vaclavem Luksem , Close thine eyes - Henry’ego Purcella na sopran i bas z udziałem Petera Kooija dla wytwórni Stradivarius , M. Castelnuovo – Tedesco - The Divan of Moses Ibn-Ezra na sopran i gitarę z udziałem gitarzysty Giulio Tampaliniego oraz Music for cello, Two songs z Andrea Noferinim i Roberto Plano z utworami Alfredo Piattiego dla Brilliant Classics, Vertigo dla Da Vinci Edition z muzyką Marco Nodariego, Ikone ( CD & DVD) Nicoli Segatty dla Egea Music Records z udziałem Giovanniego Sollimy ,Chamber Music for Soprano, Clarinette and Piano Louisa Spohra dla Brilliant Classics. Do najnowszych nagrań artystki należą kantaty Lello Colisty nagrane z zespołem Il Giardino di Delizie dla Brilliant Classics – płyta nominowana do nagrody ICMA(International Classical Music Awards) oraz pieśni Mieczysława Weinberga nagrane dla Brilliant Classics nominowanie do prestiżowej Preis der deutschen Schallplattenkritik.

KATARZYNA MAKAL–ŻMUDA - Pianistka, pedagog, doktor habilitowany sztuki muzycznej, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Absolwentka białostockich szkół muzycznych, gdzie kształciła się pod kierunkiem Alicji Makal, Jolanty Chlebowicz, Krystyny Wachowskiej, Galiny Markowej oraz dodatkowo w klasie organów Marii Terleckiej. Studia w zakresie gry na fortepianie odbywała w Akademii Muzycznej w Katowicach u prof. Joanny Domańskiej (1992-1995), a następnie w Akademii Muzycznej w Łodzi (1995–1997) w klasie fortepianu prof. Marka Drewnowskiego. Umiejętności pianistyczne doskonaliła pod kierunkiem Dominique Merlet w Paryżu (1997-1998) oraz u prof. Jerzego Godziszewskiego w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy (2001-2004). Jest Laureatką IV Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego im. Józefa Hoffmana, nagrody dla pianisty - akompaniatora w I Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Antano Kucingio w Wilnie oraz kilkunastu wyróżnień konkursowych w kraju. W UMFC Filii w Białymstoku obecnie prowadzi klasę fortepianu i kameralistykę, jest kierownikiem Pracowni Fortepianu, Klawesynu i Organów oraz kierownikiem anglojęzycznych Studiów Podyplomowych. W latach 2020 - 2022 pełniła funkcję prodziekana, zaś w 2022 – 2024 dziekana Wydziału Instrumentalno-Pedagogicznego, Edukacji Muzycznej i Wokalistyki. W dorobku naukowym posiada monografię poświęconą sonatom na fortepian i skrzypce Żeleńskiego i Noskowskiego oraz liczne artykuły podejmujące tematykę pianistyczną zamieszczone w publikacjach krajowych oraz w magazynach naukowych w Odessie i Kijowie. Współpracując z wydawnictwem Eufonium objęła redakcją wiele dzieł fortepianowych polskich kompozytorów XIX wieku t.j. Antoni Rutkowski, Ignacy Krzyżanowski, Feliks Ostrowski, Rajmund Mączyński i.in. Pianistka od wielu lat prowadzi solową i kameralną działalność koncertową. W kwietniu tego roku można było ją usłyszeć m.in. w Operze i Filharmonii Podlaskiej, gdzie wykonała wraz z Robertem Maratem Koncert Francisa Poulenca na dwa fortepiany i orkiestrę, pod dyrekcją Maestro Jerzego Maksymiuka. W dorobku fonograficznym posiada nagrania m.in. ze Scholą Cantorum Bialostociensis pod dyrekcją Violetty Bieleckiej – gdzie wykonała partię fortepianu, Sonaty kameralne Żeleńskiego i Noskowskiego z Włodzimierzem Promińskim - nominacja do Nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego „Fryderyk”, „Stabat Mater” Piotra Grinholca - z Ełcką Orkiestrą Kameralną pod dyrekcją Rafała Sulimy. W ostatnim czasie zarejestrowała wszystkie dzieła fortepianowe i kameralne zapomnianego kompozytora XIX wieku – Antoniego Rutkowskiego. Jest inicjatorem wielu wydarzeń artystycznych m.in. Dyrektorem Artystycznym Festiwalu „Muzyczne Pejzaże Supraśla” organizowanym przez Towarzystwo im. Fryderyka Chopina - Koło w Supraślu.

Od wielu lat w kręgu zainteresowań artystyczno - naukowych pianistki szczególne miejsce zajmuje twórczość Zbigniewa Popielskiego. Dokonała dwóch nagrań płytowych, na których zostały zarejestrowane Preludia „Sprzed wieków”, Voici ce que la fee m’a dit na fortepian, Nokturn na saksofon altowy i fortepian (z Aliną Mleczko) oraz Variations au sujet personel pour 2 pianos (z Olgą Anikiej). Utwory Popielskiego prezentowała na koncertach m.in. w Białymstoku, Ełku, Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie oraz w Grodnie. W 2015 i 2016 roku organizowała w Filii UMFC w Białymstoku Konkurs Kameralny im. Zbigniewa Popielskiego dla duetów wokalno – fortepianowych. Wiele dzieł kompozytora, pozostających w rękopisie, doprowadziła do wydania w wydawnictwie Chopin University Press, dokonując także ich opracowania merytorycznego. Pieśni, Nokturn na saksofon i fortepian i Utwory fortepianowe zostały zarekomendowane przez Centrum Edukacji Artystycznej jako materiały dydaktyczne dla szkół muzycznych drugiego stopnia. Artystka wygłaszała wykłady podejmujące tematykę z zakresu twórczości Popielskiego na Międzynarodowej Konferencji Naukowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz podczas Festiwalu Nauki i Sztuki w Białymstoku. Jest także autorką dwóch artykułów - Duet fortepianowy kreślony językiem muzycznym współczesnych białostockich twórców oraz Sylwetka twórcza Zbigniewa Popielskiego w kontekście jego kompozycji wydanych drukiem, które zostały nagrodzone brązowym i srebrnym dyplomem w Międzynarodowym Konkursie Muzyczne Orły (2024,2025). Za działalność artystyczną, pedagogiczną i organizacyjną otrzymała nagrody i dyplomy uznania, m.in. JM Rektora za zasługi dla Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina oraz została uhonorowana odznaką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.