Wezwanie na ratunek. Warto robić to z głową

Fot: Podlaski Urząd Wojewódzki w Białymstoku

Zdjęcie ilustracyjne

Jeśli potrzebujemy natychmiastowej pomocy, bo zagrożone jest nasze lub czyjeś życie, możemy zadzwonić na jeden z dwóch numerów ratunkowych: 999 lub 112.

999 – to numer alarmowy pogotowia ratunkowego. Połączenie odbiera bezpośrednio dyspozytor medyczny. 112 – to jednolity numer alarmowy, który obowiązuje w całej Unii Europejskiej.

Numer 112 służy do powiadamiania w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia, ale także mienia. Operator numeru 112 po rozmowie z nami powiadomi odpowiednie służby: pogotowie, straż pożarną, policję, służby ratownictwa wodnego itp. Może także połączyć nas bezpośrednio z właściwą służbą.

Nie wzywajmy karetki do zachorowań i zdarzeń, które nie powodują nagłego zagrożenia zdrowia i życia.

Kiedy wzywać pogotowie?

Pogotowie ratunkowe wzywamy wyłącznie w sytuacji:

- bezpośredniego zagrożenia życia;
- sytuacji nagłej, której skutkiem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu, uszkodzenie ciała lub utrata życia.

Przykładowe sytuacje, które wymagają wezwania zespołu ratownictwa medycznego:

- utrata przytomności;
- zaburzenia świadomości;
- drgawki;
- nagły, ostry ból w klatce piersiowej;
- zaburzenia rytmu serca;
- nasilona duszność;
- nagły ostry ból brzucha;
- uporczywe wymioty, zwłaszcza z domieszką krwi;
- masywny krwotok z dolnego odcinka przewodu pokarmowego;
- gwałtownie postępujący poród;
- ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność) będące efektem zażycia leku, ukąszenia lub użądlenia przez jadowite zwierzę.

Jak informuje Serwis Ministerstwa Zdrowia i NFZ, dyspozytor medyczny, po ocenie sytuacji, może odmówić wysłania karetki, podając przyczynę odmowy oraz sposób dalszego postępowania.