7 maja 2025 roku Sąd Apelacyjny w Białymstoku wydał wyrok w sprawie kobiety oskarżonej o usiłowanie zabójstwa swojego syna. Sąd utrzymał w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Łomży, który skazał oskarżoną za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu swojego dziecka. Wyrok ten dotyczył przestępstwa polegającego na zadaniu synowi ciosu nożem, co skutkowało poważnym uszczerbkiem na zdrowiu, w postaci długotrwałej choroby, która realnie zagrażała jego życiu.
Ograniczona zdolność do rozpoznania czynu
Sąd Okręgowy uznał, że oskarżona działała w warunkach znacznego ograniczenia zdolności do rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Kobieta została skazana na karę 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Z uwagi na stan psychiczny oskarżonej, Sąd orzekł, że kara ta ma zostać wykonana w systemie terapeutycznym, co ma na celu zapewnienie jej odpowiedniej opieki medycznej i rehabilitacyjnej.
Apelacje obrony i prokuratora
W apelacjach, które zostały wniesione przez obronę oraz prokuratora, podniesiono różne zarzuty dotyczące tego wyroku. Obrońca oskarżonej starał się udowodnić, że wersja zdarzenia przedstawiana przez jego klientkę była prawdziwa. Twierdził, że to nie matka, lecz syn sam spowodował sobie obrażenia, przypadkowo nadziewając się na nóż. Jednak Sąd Apelacyjny uznał tę wersję za niewiarygodną, wskazując na sprzeczność z zeznaniami pokrzywdzonego oraz z wynikami opinii biegłego, który jednoznacznie stwierdził, że to oskarżona zadała cios. Sąd wykluczył możliwość, że syn nadział się na nóż samodzielnie lub po odepchnięciu przez matkę.
Z kolei prokurator domagał się wyższej kary, sugerując, że oskarżona powinna zostać uznana za winna usiłowania zabójstwa. Sąd Apelacyjny jednak nie podzielił tej opinii, zwracając uwagę, że oskarżona zadała tylko jeden cios, a po jego zadaniu szybko opuściła mieszkanie i rozpoczęła poszukiwanie pomocy. Sąd uznał, że zamiar zabójstwa nie był intencjonalny, a oskarżona nie podjęła dalszych działań, które mogłyby skutkować śmiercią syna.
Uzasadnienie wyroku
Sąd Apelacyjny uznał, że kara wymierzona przez Sąd I instancji była adekwatna do okoliczności sprawy. W szczególności uwzględniono fakt, że oskarżona działała w stanie ograniczonej zdolności do rozpoznania czynu. Wymiar kary był zgodny z jej stanem psychicznym, a także z celem, jakim jest rehabilitacja oskarżonej. W ocenie Sądu Apelacyjnego, właściwe było zastosowanie systemu terapeutycznego wykonania kary, który umożliwi oskarżonej uzyskanie odpowiedniej opieki psychicznej i medycznej.
Sędzia sprawozdawca zwrócił także uwagę na postawę pokrzywdzonego syna, który wyraził wolę, aby matka nie została ukarana więzieniem, lecz podjęła leczenie. Ten aspekt miał duże znaczenie w kontekście ostatecznego wymiaru kary, która miała na celu nie tylko ukaranie oskarżonej, ale także jej rehabilitację i zapewnienie odpowiedniej opieki terapeutycznej.
24@bialystokonline.pl
