Jeden z najcenniejszych podlaskich rezerwatów doczeka się nowej kładki

Fot: RDOŚ Białystok

Uszkodzona kładka w rezerwacie Krzemianka

Lubiana przez turystów kładka wśród źródlisk w rezerwacie Krzemianka w Puszczy Knyszyńskiej w ostatnim sezonie pozostawiała wiele do życzenia. Coraz więcej desek ją tworzących było spróchniałych, niektóre wymieniono na niezbyt estetyczne.

Stara kładka długo użytkowana na terenie podmokłym stwarzała niebezpieczeństwo dla użytkowników oraz wymagała ciągłych napraw i kosztownych konserwacji. Miała być przebudowana już bieżącym roku, ale nastąpi to w przyszłym.

Regionalny dyrektor ochrony środowiska w Białymstoku Beata Bezubik i nadleśniczy Nadleśnictwa Knyszyn Piotr Gołembiewski podpisali porozumienie dotyczące wspólnej realizacji projektu "Kładka wśród źródlisk w Krzemiance". Pomysłodawcą i inicjatorem jest Nadleśnictwo Knyszyn, ale przedsięwzięcie zostanie zrealizowane przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska w Białymstoku, przy wsparciu finansowym Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz we współpracy z nadleśnictwem.

W ramach projektu do października 2023 r. zostanie wykonana konserwacja i remont kładki, będzie ona dostosowana do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Planowane prace nie tylko poprawią bezpieczeństwo i wygodę osób odwiedzających rezerwat przyrody Krzemianka i utrzymają ukierunkowane przemieszczania się turystów, ale przyczynią się też do ochrony najcenniejszych przyrodniczo fragmentów tego wyjątkowego ekosystemu leśnego.

Rezerwat Przyrody Krzemianka powstał w 1987 r. Obejmuje rozległą, zabagnioną dolinę z wieloma źródliskami otwartymi, mulistymi i torfowiskowymi zasilającymi strumień Krzemianka. Duża różnorodność zbiorowisk roślinnych wyróżnia go od innych podobnych obiektów.

Na terenie rezerwatu znajduje się także skansen pszczelarski, drzewa bartne, wieża widokowa oraz pozostałości po kopalni krzemienia sprzed 3000 lat. Jest to najdalej na północ wysunięte stanowisko archeologiczne tego typu w Polsce. Wg archeologów eksploatacją tamtejszych kopalń zajmowała się licząca nawet kilkadziesiąt osób wyspecjalizowana grupa górników i kamieniarzy.