Wystawa „Kukania" - Galeria Arsenał

Wystawa „Kukania"
5.09 - 9.11.2025
Galeria Arsenał elektrownia
ul. Elektryczna 13, Białystok

Osoby artystyczne: Kateryna Aliinyk, Noor Hasan, Inside Job (Ula
Lucińska i Michał Knychaus), Krzysztof Gil, Dana Kavelina, Dominika
Olszowy, Karina Mendreczky i Katalin Kortmann Járay, Łukasz
Radziszewski, Joanna Rajkowska, Sana Shahmuradova Tanska, Dominika Trapp

5.09.2025 (piątek), godz. 18:00
Wernisaż wystawy „Kukania"
wstęp wolny

W programie otwarcia:
Performans Kateryny Aliinyk
DJ set Mifi77 (Projekt New Hope)

6.09.2025 (sobota), godz. 12.00
Oprowadzanie z kuratorką Katarzyną Różniak-Szabelską i artyst(k)ami

Kuratorka: Katarzyna Różniak-Szabelska

Bagna często dawały schronienie. Uciekano na nie przed przemocą władzy, pańszczyzną, poborami do armii i wykluczeniem systemowym. Jak pisze twórca pojęcia ekologii ucieczkowych Michał Pospiszyl, Europa Wschodnia jako kraina torfowisk, bagien i błot stanowiła idealne schronisko dla zbiegów i uchodźczyń, nad którymi słaba polska szlachta traciła odtąd jakąkolwiek kontrolę. Dzięki trudno dostępnej topografii i bogactwu ekosystemów mokradła i gęste lasy pozwalały na tworzenie wolnych, opartych na koegzystencji społeczności. Mieszkający w Puszczy Białowieskiej historyk dowodzi, że błoto stawiało opór nowoczesnym, imperialnym i nacjonalistycznym próbom uporządkowania krajobrazu społeczno-naturalnego.

W środowisku odwołującym się do tych miejsc prezentujemy twórczość osób poszukujących przestrzeni pracy z traumatycznymi doświadczeniami. Artystki i artyści biorący udział w wystawie uciekają w mroczne warstwy podświadomości, marzeń sennych i dawnych wierzeń oraz budują własne mitologie. Błoto staje się dla nich metaforą zarówno doświadczanych trudności, jak i buzującej, organicznej nadziei. Ich prace ujawniają potencjał tak rozumianego eskapizmu w mierzeniu się z traumą międzypokoleniową oraz historycznymi i współczesnymi doświadczeniami wojny, patriarchatu i dyskryminacji.

Dzisiaj - kiedy ostatnie bagna kolonizowane są przez technologie nadzorujące zarówno przepływ wody, jak i ludzi - wystawa stanowi symboliczną próbę odzyskania przestrzeni regeneracji, troski i transformacji.

Projekt jest inspirowany pracami historyka Michała Pospiszyla, adiunkta w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. Pospiszyl jest stypendystą Narodowego Centrum Nauki, Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu, Instytutu Studiów Zaawansowanych Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego w Budapeszcie oraz visiting scholar na Uniwersytecie Nowojorskim. Aktualnie przygotowuje książkę o ekologiach ucieczkowych w oświeceniowej Europie Wschodniej. Publikował już na ten temat w piśmie „Environmental History" (2023), następne artykuły ukażą się w „Journal of Modern History" i „Environmental Humanities".

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.