Studentka PB ma na koncie pierwszy wynalazek. Dzięki mamie

Fot: Paweł Jankowski / PB

Dr inż. Piotr Borkowski, nauczyciel akademicki w Instytucie Inżynierii Biomedycznej Wydziału Mechanicznego PB i mgr inż. Paulina Janowska, absolwentka inżynierii biomedycznej, która studiowała na Wydziale Mechanicznym PB, zdobyli prawo ochronne Urzędu Patentowego RP na urządzenie do edukacji sensorycznej. Pomysł na urządzenie wyszedł od mamy studentki.

– Pomysł podsunęła mi mama, która na co dzień pracując z dziećmi uświadomiła mi jaki wpływ ma integracja sensoryczna na prawidłowy rozwój dzieci oraz jakie konsekwencje niesie bagatelizowanie tego typu zaburzeń – mówi mgr inż. Paulina Janowska. – Pracując nad modelem korzystałam z rad doświadczonych specjalistów z jednej z białostockich poradni psychologiczno-pedagogicznych.

Integracją sensoryczną jest zdolność do rozumienia i porządkowania bodźców i informacji dostarczanych z otoczenia i z własnego ciała poprzez zmysły takie jak wzrok, słuch, dotyk, smak czy węch.

– Prawidłowe współdziałanie wszystkich zmysłów przekłada się na to, jak postrzegamy otaczający nas świat – wyjaśnia dr inż. Piotr Borkowski.

By integracja sensoryczna stała się faktem, człowiek w trakcie swojego rozwoju uczy się rozróżniania i przyporządkowywania bodźców zewnętrznych określonym informacjom, a co za tym idzie – wywołanym nimi odczuciom. Genezą do powstania urządzenia był temat pracy inżynierskiej Pauliny Janowskiej, wówczas jeszcze studentki studiów I stopnia kierunku inżynieria biomedyczna na Wydziale Mechanicznym PB.

Chronione prawem ochronnym urządzenie do edukacji sensorycznej może pomóc w kształtowaniu się człowieka. Urządzenie pozwala na: zmianę przestrzennej formy (sześcianu) do formy płaskiej (puzzle); rozkładanie i składanie – dzięki specjalnie zaprojektowanym mechanizmom łączenia puzzli; dostosowanie do indywidualnych potrzeb i rozwoju użytkownika poprzez modyfikacje przestrzennej formy – wymianę puzzli zawierających gry i zabawy edukacyjne oraz modyfikacje płaskiej formy – ustawienie różnego układu puzzli.

Wszystko zależy teraz od inwencji osoby proponującej dziecku formy zabawy. Wykonane głownie z przyjaznego w dotyku drewna ścianki rozkładanego sześcianu o wymiarach 100 na 100 cm mogą zamienić się w duże klocki, zaś rozłożone – służyć jako elementy puzzli, czy stać się jednocześnie rodzajem maty. Każda ze ścian może być ozdobiona w inny sposób i różnić się fakturą. Po rozłożeniu do zabawy można wykorzystać zarówno powierzchnię zewnętrzną sześcianu, jak i wewnętrzną.